Monthly Archives: Julie 2011
Rooinek
Ek sien iemand soek op my blog na “Rooinek”.
Wat is ‘n Rooinek ? >
‘n Engels sprekende Suid Afrikaner van Britse afkoms. Letterlik beteken dit “red neck” in Engels, oor hulle nekke so rooi gebrand was van die son. Gedurende die Britte se oorlogsdae in Suid Afrika het hulle kêpse nie baie weerstand gebied teen die Afrika son nie en sodoende die sonbrand opgedoen.
Die term “Red neck” het egter ‘n heel anderste betekenis (Alhoewel die rooi songebrande nek voorkom)
Urban Dictionary beskryf dit as volg :
Mildly offensive term for a lower class white person from the southeastern states of the USA. Derives from someone who spent a lot of time on manual labour outside and so received a “red neck” from the sun.
“The glorious absence of sophistication”
You would be a redneck if:
You need one more hole punched in your card to get a freebie at the House of Tattoos.
You need an estimate from your barber before you get a haircut.
You have flowers planted in a bathroom appliance in your front yard.
Your wife weighs more than your refrigerator.
You move your refrigerator and the grass underneath it has turned yellow.
You mow your lawn and find a car.
You can spit without opening your mouth.
Going to the bathroom in the middle of the night involves putting on shoes and a jacket and grabbing a flashlight.
You go Christmas shopping for your mom, sister, and girlfriend, and you only need to buy one gift.
The hood and one door are a different color from the rest of your car.
Santa Claus refuses to let your kids sit in his lap.
Your toilet paper has page numbers on it.
Your wife can climb a tree faster than your cat.
Your momma has “ammo” on her Christmas list.
Hoop dit was interesant : 
SO jammer vir ons geskiedenis
Kyk en luister : http://www.youtube.com/watch?v=HS9EkHjMK3U
JY wat SO jammer is oor JOU verlede, JOU geskiedenis ….
SMS between 2 lovers
SHE SENDS THE FOLLOWING MESSAGE :
My love if you’re sleeping, send me your dreams.
If you’re smiling, send me your smile.
If you’re crying, send me your tears.
I LOVE YOU
HE REPLIES:
EK KAK?? WAT MOET EK STUUR??
‘n Kantoorman se storie
My vriende
Ek deel graag met julle ʼn verhaaltjie van so ʼn rukkie terug se jagtery. Dit het definitief beter gegaan as die trippie van 2-weke terug toe ek ʼn blou bees geskiet het wat net nie wou bakkie ry nie. Julle weet mos, dis nou die van julle wat al wel in so ʼn onbevoorregte posisie was, dat ʼn kwesbok by jou spook. So sit ek die skoot en skootplasing weer en weer herleef en besluit dat waar ek dink ek die bok geskiet het, selfs al was dit nie heeltemal waar ek wou nie, hy wel moes geval het.
“Mens blameer nooit jou tools nie”, is ek deur my vader geleer en “veral blameer jy nie jou geweer nie”, was sy wyse woorde. Maar julle weet, ek en die ou 3 en driekwart van my kom ‘n lang pad en ek ken hom. Nadat ek derhalwe die skoot vir die soveelste keer herleef, besluit ek om bietjie aandag te gee. En ja wragtag, een van die skroewe is los en die scope is skeef. Hoe dit gebeur het slaat my stom, maar so leer mens. Ek her-mount die scope en loop skiet hom oredentlik in.
Die plaas waar ons gaan jag het, het ons laasjaar ook op gaan skiet. Dit behoort aan ʼn befoeterde boer maar my kliënt, wat die trip reël, wil nie vêr ry saam met sy kliënte nie en bespreek toe hierdie jaar weer daar. Die plaas is net 64 km van my huis af en dis regtig mooi bosveld met baie wild, so ongeag die eienaar en sy streke en ook omdat die ou wat die trip reël regtig een van my groter en beter betalende kliënte is, gaan ek saam toe ek genooi word.
Die hele geweer-regmaak en herinstellery van die scope lei toe tot ‘n pragtige koedoe koei. Sy maak die fout om, na sy ons gesien aangestap kom, in stede van weg, net so paar tree te hardloop en toe ek vir haar fluit maak sy haar laaste fout deur plankdwars op 120 tree te gaan staan en vir my te kyk. Met die klap van die skoot nominate ek ‘n hartskoot en tipies hartskoot gaan sy so 30-tree en slaat neer.
By die bok gekom verkondig die knorrige ou plaaseienaar vir my en vir almal wat op die herwinningsbakkie is en hom aanhoor, dat die skoot te laag is en vertel hoe gelukkig ek is dat die bok nie weggekom het nie en dat die hart definitief nie daar sit waar ek die bok geskiet het nie. Onthou dat hierdie nie ‘n vriende trip is nie maar ‘n corporate hunt, waar die manne mekaar eintlik nie ken nie.
Ek kyk weer na my skoot en bly tevrede met waar die koeël in en ook uit is. In koue erns strip ek my moer maar sê niks, ek weet mos man! Ons laai haar op en by die slagkamer aangekom vra ek stilweg die slagter om saam met die lewer ook vir my die hart te bring wanneer hy klaar geslag het. Daarna sluit ek my by die manne om die vuur aan om ietsie kouds te geniet.
Glo julle dit dat daar aangekom die ou knorpot besig is om vir die manne om die vuur te vertel dat dit vir hom geen wonder is dat my bloubees van twee naweke terug weggekom het nie want duidelik en tipies weet ʼn man wat heeldag agter ʼn lessenaar sit nie eintlik waar skiet ‘n mens ‘n bok nie. Ek skop weer my briek vas tot teen my onderbroek om sodoende niks te sê nie en stap weg om ‘n bier te gaan haal.
Dis toe daar by die yskas waar die slagter vir my die lewer en die skoongewaste hart, met die skoot dwarsdeur die middel, bring. Ek sit die ou stukkende hartjie op ‘n bord en vat dit rustig saam met my, toe ek vuur toe stap om by die manne aan te sluit waar die gesprek nou soos ‘n stuwende veldbrand ernstig handel oor waar die vitals nou eintlik geleë is en oor hoe belangrik skootplasing is en dat ouens wat heeldag op kantoor sit eintlik nie behoort te skiet as hulle nie weet presies waar die vitals is nie.
Nou julle sien daar is maniere en maniere om ‘n ding te laat insink. Mens kan daar instap en met luide erns die manne op die ou skootjie wys, of, jy kan dit anders doen.
Ek doen dit toe nou maar deur eenvoudig my bek te hou en bloot, sonder vertoon, die bordjie met die hart so effe links van my op die grond neer te sit, terwyl ek stil luister na die gesprek en die kritiek in my rigting gemik, absorbeer.
Dis toe een van die harde praters, wat regs van my sit, wie se aandag eerste deur die inhoud van die bord hier neffens my, getrek word. Met ‘n gebaar beduie hy, so onder die gesprek deur, dat ek dit vir hom moet aangee. Hy tel die stukkende hart uit die bord uit op, draai dit om en om en hou dit so half, met ‘n verbaasde uitdrukking in sy gesig, voor hom uit in die algemene rigting van die vuur.
Die gesprek om die vuur begin opdroog soos ‘n diesel wat sonder sous loop staan. Een van die ander manne staan op om die hart te vat en te beloer maar ek vat dit en sit dit in die hande van ons, op daardie stadium aan die woord, vitalspesialis-alles van jag wetende-knorpot-boer. Weereens, sonder om niks te sê nie.
Hy bekyk die hart en kyk vir my. So half en half verleë kom sit ‘n skewe glimlaggie om sy smoel terwyl hy weet dat ek intussen, in die stilligheid, al my kanonne gelaai, oorgehaal en gekorrel het en dat niemand anders as hy in my visier is nie-die skrapnel sal die res van die slim praters in elk geval verniel.
Toe sê ek in die stilte wat om die kampvuur heers, met ‘n stadige-, stil-, kalm stem:
- ” Ek is eerstens geleer om baie seker te maak van my feite toe ek net-net uit die doeke was;
- Ek is tweedens geleer hoe om te skiet toe ek nog ‘n baie klein seuntjie was.
- Ek is derdens geleer waar elke vital in ‘n bok sit toe ek nog ‘n klein seuntjie was.
- Ek is vierdens geleer, toe ek ‘n seuntjie was, om baie seker te maak dat jy na ‘n spesifieke vital skiet wanneer jy ‘n bok skiet; en ek het laastens, deur 34- jaar van jag, geleer hoe om die hele bovermelde redelik goed uit te voer;
- So boys, voordat een van julle nou weer begin stront praat voordat julle van die feite seker gemaak het, trap maar eerder die briek want ek is ook geleer dat dit nie lekker is om jou naam te vergat nie”
Die manne kon nie veel sê nie en ek het later met ‘n glimlag staan en luister hoe daar toe skielik deur die ou knorpot-boer, in ‘n gesprek met ‘n ou wat nie tydens die bovermelde gesprek by was nie, na my skootplasing verwys word as synde ‘n spesialis skoot te wees. Dit was moer lekker!
Wat ook lekker was en al was die boer nie daarmee beïndruk nie, was dat van die meer onervare ouens daarna by my aanbevelings oor skootplasing kom vra het. Dis goed vir die gemoed veral na ‘n ou bloubees oepsie wat nou nog, en seker vir lank ook nog, in my gedagtes sal bly vassteek.
Ek dog ek deel dit met julle. Ek sal dit eintlik saam met julle om ‘n bosveldvuur wil deel terwyl ons ietsie van hierdie pragtige koei op die vuur gaarmaak. Miskien moet ons so ietsie reël?!
Groetnis
Daan
Stomp op die vuur 